Hihi

Een plotseling bericht.
Afgelopen woensdag kreeg ik een email van David uit Amerika. In het kort vertelde hij over de situatie daar.
Het werk (boekenwinkel, internetverkoop en het inkopen/versturen van boeken voor de schepen) is erg druk en er zijn niet veel vrijwilligers of andere mensen die kunnen helpen. Zijn collega ligt op het moment in het ziekenhuis voor onderzoek. Het leek erop dat hij een verstopt bloedvat had en dat dit invloed had op zijn hart en hij dus een hartaanval zou kunnen krijgen. Gelukkig hebben we onderhand beter bericht dat het waarschijnlijk te maken heeft met een spier en er niet zoveel kans is op een hartaanval. In ieder geval zal zijn collega het wel rustiger aan moeten gaan doen. Hij heeft nog steeds last van de gevolgen van een ongeluk een paar jaar geleden.
David maakt op het moment dagen van 14 uur om het werk gedaan te krijgen en begint oververmoeid te raken.

Deze situatie is dus eigenlijk niet houdbaar voor de werkers in Amerika. Ze dachten na op het schip over een oplossing en kwamen met de gedachte om iemand naar Florence te sturen en daar te helpen en zo de werklast te verlichten voor David.
Ze kwamen daarbij uit op mij. Omdat ik er al gewerkt heb voor twee maanden, ken ik de werkzaamheden en kan ik sneller het werk oppakken. Daarnaast is het voor David waarschijnlijk fijner als ik overkom dan als iemand anders komt.

Het ging allemaal nogal snel. De donderdag vroegen ze of ik kerst wilde vieren samen met David. Ik moet zeggen dat ik nogal overdonderd was. Direct die donderdag hebben ze het vliegticket geregeld.

Ik vlieg a.s. dinsdag (23 december) weg naar Florence en kom 7 februari weer terug naar de Logos Hope. Dit zal dan mijn laatste week aan boord zijn. Ik heb deze week om afscheid te nemen van vrienden aan boord en van mijn PST. En dan zoals het er nu uitziet kom ik 14 februari naar Nederland.

Mijn ouders zijn dit weekend langsgeweest samen met mijn jongere zusje en mijn nichtje van 6 jaar. Het was erg leuk en gezellig. Ze hebben het hele schip gezien. Natuurlijk was mijn nichtje zeer onder de indruk.
Het handige was ook dat ze nu mijn teveel aan spullen mooi mee konden nemen terug naar Nederland.

Ik kom nu ongeveer tot het volledige besef dat ik werkelijk vertrek naar Amerika en dus hier al een aantal mensen moet achterlaten die in die tijd vertrekken.
Wat ik het meest erg vind, is het achterlaten van mijn kamergenote. Ik ben nu net twee weken op de kamer en we hebben een zeer goede band ontwikkeld.

Gebedspunten:
- Veilige reis
- Anitha (kamergenote) dat ze een leuke nieuwe kamergenote mag vinden
- Voor de bookfair op de Logos Hope. Ze hebben zelf ook maar een klein team en moeten aardig wat werk verzetten voor het eind van het jaar (inventaris).
- Voor de situatie in Amerika

Groetjes Gerdien.